من عادتم شده تنها بدون تو ، هر روز راه برم تو این پیاده رو


من عادتم شده چیزی نخوام ازت ، فکر منو نکن خوبم گلم فقط


دلواپس توام که ساده می شکنی و کوه غمی ، ولی حرفی نمی زنی


میترسم از پس دردات بر نیای ، من عادتم شده چیزی ازم نخوای


دردا و خستگی ماله خودت شده چیزی نمی گی و اصرار بی خوده

اصرار می کنم انکار میکنی حرفای قبلتو تکرار می کنی


این که تو میگی من تنها * توام دنیاییه ولی دلواپس توام

.

.
بیـا ...

اینجـا عَجیـبـ تَـریـטּ سَرزمـیـטּ בنُـیـاسـﭞ...

مِهـربانیـَﭞ را بـﮧ حِســاب احتـیـاجَـﭞ میـگــُذارنـב

عِشـقَـﭞ را پـاے سـاבگـیَـﭞ
و حـَرف هــاے صاבقـانـﮧ اﭞ را بــﮧ پـاے בیـوانگیَـﭞ

خسته از باور کردن هر آنچه به خوردم داده اند .

دست عروسک خواهرم را میگیرم و به زیر تختم میروم و با او درد و دل میکنم .

گاهی از چشم های خود افتادن ، از هر سقوطی بدتر است .

چای سرد شده ات را بالا بگیر و به این عروسک اعتماد کن .

او بی زبان تر از این حرف هاست که تو را لو دهد !